Finally the real Australia: rood zand en vliegen!

Goedemorgen!

De real Australia: rood zand, Aboriginals, vliegen en temperaturen boven de 45 graden. Dat was wat nog mistte om mijn reis compleet te maken. En waar vind je dit...? In het binnenland van Australië! Om ook dit af te kunnen vinken hebben we de afgelopen zes dagen een trip gedaan van Adelaide naar Alice Springs.

Dinsdag werden we om half 7 opgehaald bij een hostel in Adelaide door Dan. Een typische reisleider die je verwacht bij een trip naar de dessert. Nadat iedereen bij zijn/haar hostel was opgehaald, hebben we Adelaide verlaten voor de uitgestrekte vlakten en het langverwachte rode zand. Vanuit Adelaide zijn we naar de Flinders Ranges National Park gereden waar we aan het einde van de middag aankwamen op de camping. Het bleek zo warm te zijn in heel South Australia dat alle Nationale parken gesloten werden. Het was voor het eerst in 10 jaar dat letterlijk alle parken gesloten werden door de warmte en de vele bosbranden. Lucky us! Daar ging onze eerste dag in vlammen op. Bij het uitstappen van de heerlijk gekoelde bus merkte we inderdaad waar we terecht waren gekomen, wat een hitte! En helaas wanneer het erg warm is komen er ook heel veel vliegen. En zoals vliegen doen, vliegen ze alleen naar plekken waar je ze niet wilt hebben. Na zes dagen in de Australische dessert weet ik hoe een koe zich moet voelen met al die vliegen op en rondom zijn ogen, oren en mond. Om niet stapelgek terug in Nederland te komen heb ik er toch maar voor gekozen om zo'n onflatteuze vliegennet voor over mij hoofd te kopen. Wat een uitkomst!! Verdergaand met de eerste dag. We hebben de rest van de dag dus vrij weinig meer gedaan aangezien elke stap die je zette al de zweetklieren openzette. Tegen het vallen van de avond hebben we onze eerste zonsondergang in de dessert van Australië gezien. Vanaf dit moment werden de temperaturen aangenamer en tegen de tijd dat het tijd was om te gaan slapen was het heerlijk. En het slapen werd alleen nog maar beter. In plaats van een vijf sterren hotel, sliepen wij in een honderden sterren hotel: de buitenlucht! Vier van de vijf nachten hebben we vanuit een "swag" de sterrenhemel kunnen bewonderen en heerlijk in de buitenlucht geslapen. Een swag is niet meer dan een soort slaapzak van tentmateriaal met een ingebouwde matras. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zou hebben willen ruilen met de mensen in een echt vijf sterren hotel, het was geweldig!

De tweede dag werden we om half 6 gewekt voor een lange dag in de bus naar het dorpje Coober Pedy. Onderweg zijn we even gestopt bij één van de vele zout lakes in de buurt en daarna zijn we rechtstreeks naar Coober Pedy gereden. En met temperaturen boven de 45 graden is het niet erg om de hele dag in bus met airco te zitten. Tegen het einde van de dag kwamen we eindelijk aan in Coober Pedy. Dit dorpje in de middle of nowhere staat bekend om zijn opalen. Als je Coober Pedy in rijdt zie je dan ook overal graafmachines en hopen zand liggen waar ze aan graven zijn geweest naar opalen. 90% van alle opalen in de wereld komen namelijk hier uit de buurt vandaan. Aangezien het in Coober Pedy ook zo ontzettend warm is, is de helft van het dorp onder de grond gebouwd. Deze huizen wordt ook wel een bunkhouse genoemd en om in stijl te overnachten sliepen wij ook zo'n bunkhouse. De temperatuur is er zowel in de winter als de zomer rond de 20 graden dus in deze hitte heerlijk! Na onze spullen te hebben gedumpt in de bunkhouse, zijn we naar een opaalmijn geweest om te zien hoe de opalen zijn ontdekt rondom Coober Pedy en hoe het leven als mijner was. Hierna zijn we bij de plaatselijke pizzeria gaan eten. Als toetje gingen we naar een plaatselijk opvanghuis voor gewonde kangoeroes. Hier mochten we de kangoeroes voeren en aanraken. Wat een leuke beestjes!!

De afstanden hier in Australië zijn zo groot dat ik er ondertussen aan gewend ben geraakt zoveel te moeten zitten in een bus. Van Adelaide naar Alice Springs is het namelijk 2500 km! De derde dag was dan ook de langste dag in de bus, 800 km. Aangezien het zover rijden was, hebben we eigenlijk alleen bij een benzinepomp gestopt en af en toe een toiletstop. Net voor de zonsondergang kwamen we aan bij onze kampeerplaats voor de twee komende nachten. Dit was de plaats waarvoor ik alle hitte heb willen doorstaan: Uluru! De welbekende grote rode steen van de Aboriginals! De grootste steen ter wereld! DE Rock!! Meteen na aankomst zijn we de zonsondergang van zowel Uluru als Kata Tjuta gaan bekijken. Adembenemend!

Met weer een heerlijk nachtje onder de sterrenhemel, begon onze vierde dag om half 5 's ochtends. De vroege ochtenden begonnen als snel te wennen en ook de hoge temperaturen begonnen iets minder zweetopwekkend te worden. Vandaag stond volledig in het teken van Uluru. We moesten dit keer zo vroeg ons bed uit voor de zonsondergang die we zijn gaan bekijken in het National Park. Aangezien het 's ochtends nog niet al te warm was zijn we daarna een wandeling gaan maken langs één zijde van de rock. Niet alleen de steen zelf was erg mooi, ook de verhalen van de Aboriginals over de steen waren ontzettend interessant. Voor het eerst sinds ik in Australië ben was ik sprakeloos! Tegen de tijd dat het weer erg warm werd, zijn we naar het Cultural Centre gegaan om meer over de Aboriginals te leren. In eerste instantie vond ik de Aboriginals die ik zag toch wel een tikkeltje eng. Maar sinds deze dag ben ik ze gaan bewonderen. De manier waarop ze hun eigen leefstijl en geloof blijven behouden terwijl ze door de Australische bewoners ontzettend worden gediscrimineerd vind ik bewonderenswaardig! Elke bewoner in Nederland die ooit nog durft te zeggen dat hij gediscrimineerd wordt zou eens een tijdje moeten meeleven met de Aboriginals! Het heetst van de dag hebben we verder doorgebracht in het zwembad en zodra het begon af te koelen zijn we een wandeling gaan maken aan de andere kant van Uluru. Tegen zonsondergang zijn we terug gegaan naar dezelfde plaats als waar we de zonsopgang hebben bekeken. Met zonsondergang zie je de kleur van Uluru telkens veranderen. Heel bijzonder om meegemaakt te hebben!

De vijfde dag startte om half 7, uitslapen dus! Na het ontbijt zijn we naar Kata Tjuta gereden dat zo'n 50 km van Uluru vandaan ligt. Kata Tjuta is net als Uluru een rode zandstenen rots. Het enige verschil tussen Uluru en Kata Tjuta is dat Uluru uit één brok steen bestaat en Kata Tjuta uit heel veel verschillende. Bij Kata Tjuta zijn we een wandeling van 7,5 km gaan maken. Normaal niet zo zwaar maar door de hitte onwijs zwaar. Gewapend met een mega waterfles en een vliegennet, zijn we door de vallei gelopen tussen de grote rotsstenen door. In de middag hebben we de spullen weer ingepakt en zijn we richting Kings Canyon gereden waar we opnieuw ons kamp op gingen zetten voor ons laatste nachtje onder de sterren. De laatste avond sloten we af met een kampvuur, dessertstyle!

In stijl hebben we de laatste dag afgesloten. Om half 5 ging de wekker! En de laatste nacht onder de sterren was ook een bijzondere om nooit te vergeten. Op het kampeerterrein stikte het van de kevers. Grote zwarte vieze kevers. Midden in de nacht kwam iemand erachter dat hij bezoek had gekregen van zo'n kever en zette het op een gillen waardoor in nog geen twee seconden de helft van de groep ook gillend wakker werd en uit zijn swag sprong. Hilarisch!!!! Tijdens het ontbijt hebben we er nog eens hard om gelachen. Om half 7 zijn we begonnen aan een wandeling door Kings Canyon. Een onwijs mooie wandeling van 6 km door en over de Canyon! Als lunch kregen we wederom wraps. Dat is denk de favoriete lunch van elke tourguide denk want op elke meerdaagse trip die we gedaan hebben, kregen we elke dag als lunch wraps. Dus mam... De komende twee maanden GEEN wraps meer!! Na de lunch hebben we onze laatste vijf uur van de tour in de auto doorgebracht richting onze eindbestemming Alice Springs. Een uurtje voor Alice Springs kwamen we langs een kamelen boerderij waar je voor $7 een ritje kon maken. Weliswaar alleen door een grote paardenbak, maar dat kon de pret niet drukken. Wat een grote en lompe beesten! Eenmaal aangekomen in Alice Springs werden we afgezet bij ons hostel. Die avond hebben we met zijn alle als afsluiting wat gegeten. Op de terugweg werd meteen duidelijk waarom niemand hier langer als een dag blijft. Het alcohol probleem onder de Aboriginals is in Alice Springs enorm hoog. Ik was dan ook blij dat we met zijn zessen terug naar het hostel konden lopen!!

Aangezien er op maandag geen vluchten vanuit Alice Springs teruggaan naar Melbourne, zaten we een dag opgesloten in dit creepy dorpje. Het enige dat we vandaag dan ook hebben gedaan is naar de Royal Flying Doctor Service. Een hele mooie organisatie die onmogelijk nog gemist kan worden in Australië. Het is ontdenkbaar in Nederland om 500 km van een ziekenhuis af te wonen en zelfs toen ik in de outback zat heb ik er nooit bij stil gestaan. Ik geef eigenlijk nooit geld aan goede doelen, maar de Royal Flying Doctor Service heeft mijn hart gestolen!

Morgen vliegen we weer terug naar de bewoonde wereld, Melbourne! Dan gaan de laatste twee weken van onze reis in want 17 februari vliegen we weer terug naar ons koude kikkerlandje waar we 18 februari 9.15 uur hopelijk weer veilig landen!

Liefs vanuit het zwembad!